Harry Potter i Więzień Azkabanu- J.K Rowling. Recenzja książki.

Ta długość recenzjii... zniewalająca (sarkazm)

Autor: J.K Rowling

Tytuł: Harry Potter i Więzień Azkabanu

Seria: Harry Potter

Liczna stron: 450

Wydawnictwo: Media Rodzina

Chyba nigdy nie byłam na bieżąco z trendami: nieważne czy to był ubiór, muzyka, czy też książki. Zawsze trzymałam się na uboczu i nie wiedziałam czym ludzie się aktualnie zachwycają. Jakoś nigdy nie rozumiałam zachwytu nad "Harrym Potter'em". Uważałam, że ludzi, którzy czytają/oglądają są nienormalni. Aż któregoś dnia zaczęłam wypożyczać filmy. Czym tu się chwalić? Nieuwagą podczas seansu? Chyba mnie to nie zainteresowało. Serio? Kupiłaś sobie książkę, Lena.
Trzy miesiące temu coś mnie tknęło i sięgnęłam po pierwszą część. Wciągnęła mnie tak, że w jakimś transie zamawiałam kolejne tomy. Żeby zrozumieć fenomen tej serii, trzeba ją przeczytać.

"Lepiej umrzeć, niż zdradzić swoich przyjaciół" 

Harry ucieka od Dursleyów i resztę wakacji spędza w Dziurawym Kotle. Spotyka tam Ministra Magii, Korneliusza Knota, który wydaje mu się podejrzanie miły. Jak się później okazuje: wszystko ma związek z Syriuszem Blackiem, który ma złe zamiary wobec Harry'ego. Jest on tytułowym zbiegiem z Azkabanu, pilnie strzeżonego więzienia dla czarodziejów.
Pojawia się nowy nauczyciel obrony przed czarną magią, i mimo, że uczniowie pałają do niego sympatią - wywołuje w nich niepokój. W dodatku na lekcjach wróżbiarstwa przepowiadana Harry'emu jest śmierć...

Trzeci tom staje się dojrzalszy i bardziej mroczny; nie tylko ze względu na mordercę. Odkrywamy w nim wiele tajemnic z przeszłości, Potter dowiaduje się znacznie więcej o swoim pochodzeniu. 

W tej części bardziej polubiłam Rona, głównie ze względu na jego poczucie humoru. Niewątpliwie jest jedną z najlepszych postaci cyklu.

"Pani Trelawney przeszła obok nich, szeleszcząc jedwabiami.

- Czy ktoś by chciał, żebym pomogła mu zinterpretować mgliste kształty wewnątrz kuli? - zapytała, podzwaniając bransoletami.

- Ja nie potrzebuję żadnej pomocy - szepnął Ron. - Przecież to jasne. Wieczorem będzie bardzo mglisto.

Harry i Hermiona wybuchnęli śmiechem."

Hermiona mnie czasem irytowała. Na lekcjach była sztywna, zamęczała się wręcz śmiertelnie, a jej życie składało się głównie z nauki. Poczułam do nie sympatię, kiedy przestała się zachowywać tak spokojnie i po prostu wyrzuciła na luz. Kiedy łamała regulamin szkoły i nie martwiła się konsekwencjami.

Potter jest przez niektórych (ściślej: przez tych, którzy uważają, że czyha na niego niebezpieczeństwo) traktowany jak osoba nietykalna. Jednak on tym się nie przejmuje i nadal wymyka się ze swojego dormitorium w nocy i nagina kolejne punkty regulaminu. Cenię w nim właśnie tą cechę: niezależność. 

"Konsekwencje naszych działań są zawsze tak złożone, tak różnorodne, czasem wręcz sprzeczne [...]."

Sam styl autorki jest lekki, przyjemny i płynny, dzięki czemu nie ma miejsca na nudne momenty; niemal cały czas coś się dzieje. Autorka potrafi dobrze zbudować napięcie i trzymać czytelnika w niepewności do samego końca. 

Okładka idealnie oddaje klimat książki. Przedstawia wysoką wieżę, na samotnej wyspie jaką jest budzący grozę Azkaban. W tle mamy szare, zachmurzone niebo oraz jasny, prześwitujący księżyc.Wszystko natomiast zostało utrzymane w szaro- fioletowo- czarnych barwach. Tytuł jest napisany złoto- białą czcionką, co wyróżnia się spośród szarości. Istny ideał.

Podsumuwując: ta część jest niesamowita. Emocjonująca. Wciągająca. Intrygująca. I mogłabym znaleźć więcej przymiotników, ale mi się nie chce.  Główny bohater rozpoczyna poważne życie, mimo że jego remedium; ucieczką od rzeczywistości jest nadal Quidditch.

Moja ocena: 9/10

książka bierze udział w wyzwaniach: